Klimatyczna bzdura roku 2020

W przypadku tej zbiorowej kandydatury nasza redakcja miała problem z wyborem jednego stwierdzenia z zawierającej mnogość mitów i przeinaczeń “opinii naukowych w trybie polemicznym” przedstawionych przez spółkę PGE Górnictwo Przemysłowe i Energetyka Konwencjonalna w odpowiedzi na pozew sądowy dotyczący rezygnacji przez PGE GiEK z nowych inwestycji węglowych oraz wdrożenia strategii ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Ich szerokie omówienie znajdziecie w artykule na naszej stronie.

IPCC, czyli Międzyrządowy Zespół ds. Zmiany Klimatu, podsumowuje w swoich raportach stan wiedzy naukowej na temat klimatu wynikający z przeglądu recenzowanych artykułów naukowych. Jest on więc głosem środowiska naukowego: jeśli pisze, że “Wpływ człowieka na klimat jest oczywisty” (IPCC, 2013), to dlatego, że to samo napisali wcześniej, na podstawie wyników swoich badań, naukowcy z całego świata. To, że antropogeniczne emisje dwutlenku węgla są główną przyczyną zachodzącej obecnie zmiany klimatu nie jest obecnie tematem żadnej naukowej kontrowersji.  

Podczas lipcowej konferencji Europejski Zielony Ład a interes Polski Michał Woś, pełniący wówczas funkcję Ministra Środowiska, z powątpiewaniem wypowiadał się na temat znaczenia dwutlenku węgla i działalności człowieka dla współczesnej zmiany klimatu. W rzeczywistości naukowcy zgadzają się, że emitowane przez ludzkość gazy cieplarniane (a przede wszystkim CO₂) są główną przyczyną globalnego ocieplenia. Świadczy o tym wiele niezależnych dowodów. Dokładniejszy komentarz do tej i innych wypowiedzi Michała Wosia znajdziecie w artykule na stronie Nauka o klimacie. 

Nie jest dla nas jasne, czemu sędzia Sądu Najwyższego, Krzysztof Staryk, pisząc swoje zdanie odrębne do uchwały o Krajowej Radzie Sądownictwa, uznał za stosowne nawiązać do medialnej dyskusji na temat globalnego ocieplenia. Z treści dokumentu wynika, że brakuje mu informacji na temat efektu cieplarnianego i roli, jaką odgrywa w nim dwutlenek węgla. Gdyby nie obecność tej niewielkiej ilości CO₂ (a także jeszcze mniejszej ilości metanu i podtlenku azotu) w atmosferze Ziemi, temperatura powierzchni planety byłaby o ponad 30 stopni niższa. Od początków epoki przemysłowej koncentracja dwutlenku węgla wzrosła już o 48%, metanu o 160% a podtlenku azotu o 23%, co doprowadziło w sumie do wzrostu średniej temperatury o ponad 1℃. Artykuły na ten temat na różnych poziomach zaawansowania znajdziecie na naszej stronie. 

W swojej książce “Bunt barbarzyńców. 105 pytań o przyszłość naszej cywilizacji” prof. Wojciech Roszkowski poddaje w wątpliwość istnienie globalnego ocieplenia. Podana przez profesora liczba powinna mieć jednostkę “stopni Celsjusza”, ale występujący w tekście “proc.” uznajemy za oczywisty błąd drukarski. Także fakt, że w rzeczywistości odczyty temperatury obciążone są błędem znacznie mniejszym niż 1℃ nie jest tu istotne. Najważniejsze jest to, że wzrost średniej temperatury powierzchni Ziemi stwierdzamy na podstawie licznych pomiarów i w dodatku analizujemy zmiany temperatury, a nie jej wartości bezwzględne. W takiej sytuacji błąd pomiaru jest znacznie niższy niż błąd pojedynczego odczytu. O tym, że mamy dziś do czynienia z globalnym ociepleniem (od czasów przedprzemysłowych średnia temperatura wzrosła już o ponad 1℃) świadczą wyniki licznych pomiarów, nie tylko samej temperatury. Od połowy XX wieku każda dekada okazuje się cieplejsza od poprzedniej. 

Podczas zebrania Parlamentarnego Zespołu ds. Złoczewa, zaproszony ekspert, prof. Władysław Mielczarski wypowiedział wiele niezgodnych z prawdą stwierdzeń. Wbrew jego słowom, za związkiem współczesnego ocieplenia klimatu ze wzrostem koncentracji dwutlenku węgla przemawia wiele dowodów. Przede wszystkim - pomiary zmian promieniowania ziemskiego uciekającego w kosmos. Okazuje się, że jego natężenie spada (co przynosi nam ocieplenie klimatu) i to właśnie w długościach fal odpowiadających pochłanianiu przez CO₂. Bardziej szczegółowo przeczytacie o tym w artykułach Ziemia się nagrzewa. I wiemy dlaczego. czy Efekt cieplarniany dla średniozaawansowanych (3): Gazy cieplarniane a widmo promieniowania Ziemi.

Podczas spotkania Parlamentarnego Zespołu ds. Złoczewa, Adam Gawęda, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, Pełnomocnik Rządu do Spraw Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego, zdradził się z nieznajomością ustaleń, które nauka poczyniła już w XIX wieku. Powtarzane wielokrotnie pomiary widma absorpcji dwutlenku węgla jednoznacznie wskazują, że jest on gazem cieplarnianym, to znaczy pochłania promieniowanie podczerwone o długościach fal charakterystycznych dla promieniowania ziemskiego. Informację tę można znaleźć w każdym podręczniku na temat fizyki klimatu, np. Principles of Planetary Climate R.T. Pierrehumberta. Nie istnieje żadna teoria, w myśl której dwutlenek węgla nie byłby gazem cieplarnianym. 

W minionym roku redakcja dwumiesięcznika Urania - postępy astronomii zdecydowała się na przedruk archiwalnego (pochodzącego z roku 2011) artykułu profesora Pawła Rudawego, heliofizyka, pt. “Kto tu rządzi czyli... globalne ocieplenie z perspektywy astronoma”. Profesor Rudawy pochylił się w nim między innymi nad brakiem standardów i problemami nauki o klimacie w "wyłuskaniu" czynnika odpowiedzialnego za globalne ocieplenie. Mamy więc dla  Pana Profesora dobrą wiadomość: od dawna wiadomo, że odpowiednim standardem, opisanym w wielu podręcznikach jest wymuszanie radiacyjne, opisujące zmiany w strumieniach energii dopływających i opuszczających nasza planetę. Analiza czynników wpływających na tę wielkość już 30 lat temu pozwoliła udowodnić, że globalne ocieplenie jest skutkiem antropogenicznych emisji  CO₂ i innych długożyjących gazów cieplarnianych. Więcej na ten temat można znaleźć w podsumowaniu piątego raportu IPCC, a także pełnych raportach - tym i wcześniejszych. Cały tekst profesora Rudawego szczegółowo omawiamy w artykule na stronie Nauka o klimacie. 

W swoim artykule dla "Wprost Premium" Mariusz Sawiński i prof. Tadeusz Paweł Kochański (nieco tajemniczy naukowiec znany redakcji Wrost) postanowili przybliżyć czytelnikom zagadnienia związane z promieniowaniem kosmicznym. Niestety, nie oparli się pokusie zboczenia w stronę rzekomego wpływu fluktuacji tego promieniowania na klimat. Podobnie jak inny nominowany, prof. Paweł Rudawy, nie zajrzeli do aktualnych wyników badań na ten temat. Wtedy dowiedzieliby się, że w rzeczywistości wynika z nich, że wpływ promieniowania kosmicznego na klimat jest dużo mniejszy, niż wyobrażali to sobie naukowcy tacy, jak cytowany w artykule Henrik Svensmark. Więcej na ten temat przeczytasz na stronie Nauka o klimacie.