Piotr Kowalczak: widzimisię IPCC

Nie wiem jak to możliwe, że osoba z takim autorytetem naukowym może tak bardzo nie umieć analizować źródeł naukowych. A na dodatek redaktor Łasiczka mógłby jednak lepiej przygotowywać się do swoich bądź co bądź opiniotwórczych audycji. Zwłaszcza, że większość jego audycji jest bardzo ciekawa i zwykle poszerza horyzonty. Odczuwam wielkie rozczarowanie i gorycz.

Podważa nie tylko wiedzę, którą zdobyliśmy nt. klimatu, ale również autorytet ekspertów. W czasach, gdy każdy uważa, że ma prawo mieć własne zdanie na każdy temat jest to szczególnie szkodliwe społecznie

Marcin Popkiewicz w wydanej w 2012 książce "Świat na rozdrożu" przejrzyście zestawił (strona 415) wytyczne dla kampanii dezinformujących w sprawach szkodliwości palenia, azbestu, zmian klimatycznych itd. Te wytyczne. zebrane w punktach. są bardzo skuteczne, ponieważ bazują na bardzo dobrej znajomości psychologii oraz socjologii: statystyczny odbiorca wybierze wyjaśnienie proste zamiast naukowego (trudnego) oraz będzie chciał wierzyć (choćby podświadomie), że jeszcze nie jest tak źle. Prawie wszystkie wypowiedzi zebrane w tym plebiscycie są zgodne ze wspomnianymi wytycznymi - to jest wstrząsające, kiedy się widzi, jak mimo dekad pracy setek tysięcy (a może już milionów) naukowców, publicystów oraz nauczycieli - głupota, ignorancja, interesowność trwają nieporuszone, rok w rok wypowiadając te same bzdury. Wypowiedź Piotra Kowalczyka jest szczególnie szkodliwa, ponieważ podważa autorytet instytucji naukowych, podważa same procedury ustalania naukowego konsensusu. Dzisiejszy świat (co stwierdza chociażby tegoroczny Biuletyn Atomowego Zegara Zagłady) jest trapiony zalewem dezinformacji, niezweryfikowanych postprawd oraz interesownych kłamstw - w rezultacie znakomita większość ludzi na świecie nie wie, jak ten świat wygląda ani jak działa. W tym kontekście relatywizowanie, lekceważenie wiarygodności naukowych instytucji jest karygodne. Jeśli przeciętny człowiek będzie myślał, że instytucje typu IPCC kierują się swoim widzimisię, że nie posiadają w miarę skutecznych metod weryfikacji ogłaszanych wyników badań - to komu ten człowiek ma zaufać? Nie będzie ufał nikomu, tylko będzie postrzegał świat w kategoriach tzw. "walk plemion", w których wygrywa siła, nie prawda (bo prawda będzie się jawić jako rzecz względna, do kupienia). Można dyskutować z instytucjami typu IPCC na gruncie merytorycznym, wykazywać niedoskonałości formalno-organizacyjne itd. - ale nie wolno podważać w nonszalancki sposób samej zasady funkcjonowania nauk przyrodniczych, bo społeczne, poznawcze i moralne koszty takiego podważania są wręcz upiorne.

Podważanie wiarygodności środowisk naukowych

Człowiek który pracuje w IMGW i takie bzdury opowiada, dla mnie to juz nawet nie jest smieszne lecz tragiczne!!!